Gminna Biblioteka Publiczna

Przez 50 ostatnich lat Wspólna Polityka Rolna była jednym z najważniejszych mechanizmów Wspólnot Europejskich (a następnie Unii Europejskiej) ukierunkowanym na wzrost wydajności produkcji rolnej, stabilizację rynków rolnych, poprawę bezpieczeństwa dostaw, trzymanie stałego poziomu cen żywności oraz poprawę warunków życia ludności zamieszkującej obszary wiejskie. W dobie zmieniających aę uwarunkowań społeczno-ekonomicznych i politycznych w skali europejskiej i globalnej, podjęta została dyskusja dotycząca kierunku i zakresu przekształceń WPR. Nie ulega bowiem wątpliwości, że nowoczesne rolnictwo państw Unii Europejskiej będzie musiało zagwarantować bezpieczeństwo żywnościowe konsumentów, a ponadto - podjąć wyzwanie wyżywienia (wspólnie z gospodarkami innych krajów wysoko rozwiniętych) coraz większej liczby ludności na świecie. Równocześnie Wspólna Polityka Rolna powinna nadal zapewniać konkurencyjność produktów unijnych w relacjach z subsydiowanymi sektorami rolnymi w Stanach Zjednoczonych, Chinach, Indiach czy Japonii. Musi także pozostać skutecznym narzędziem zrównoważonego rozwoju terytorialnego oraz stałego wzrostu produkcji żywności. Co więcej, w ostatnich latach WPR jest stopniowo ukierunkowywana na realizację nowej strategii "UE 2020" w zakresie zapobiegania i zwalczania negatywnych skutków zmian klimatycznych, stymulowania innowacji, tworzenia nowych miejsc pracy w ramach ekologicznego rozwoju oraz podnoszenia poziomu bezpieczeństwa żywnościowego. Wprowadzane modyfikacje powodują jednak konieczność przesunięcia większych środków z budżetu ogólnego Unii Europejskiej na realizację zadań stojących przez Wspólną Polityką Rolną. Taka sytuacja spotyka się z różnymi reakcjami państw członkowskich UE, od zrozumienia i akceptacji, po niechęć i kwestionowanie zasadności zmian. Powyższym zagadnieniom została poświęcona niniejsza publikacja, którą otwiera tekst Andrzeja Wojtaszaka (US), dotyczący głównych determinantów powstania, funkcjonowania oraz przyszłych perspektyw rozwoju WPR. W następnym artykule Benon Z. Szałek (US) przeprowadził analizę prakseologiczną Wspólnej Polityki Rolnej. Z kolei Małgorzata Michalewska-Pawlak (UWr) skoncentrowała się na politycznych uwarunkowaniach reformy WPR po 2013 r., a Maciej Walkowski (UAM) przedstawił stanowisko Polski wobec perspektywy finansowej unijnej polityki rolnej w latach 2014-2020. Regionalny aspekt tego zagadnienia poruszyli Jarosław Rzepa (Urząd Marszałkowski Województwa Zachodniopomorskiego) w artykule o przyszłości WPR po 2013 r. w kontekście realiów i oczekiwań województwa zachodniopomorskiego, a także Bogdan Gębski (US) piszący o tendencjach przesunięć strukturalnych zmian jakości życia mieszkańców wsi zachodniopomorskiej.W dalszej części publikacji zostały umieszczone teksty dotyczące różnych aspektów oddziaływania Wspólnej Polityki Rolnej na polityki sektorowe wybranych państw Unii Europejskiej. Szymon Bachrynowski (SWPS) dokonał kompleksowego studium przypadku irlandzkiego. Bartłomiej H. Toszek (US) przeanalizował stosunek szkockich i walijskich władz regionalnych i organizacji rolniczych do perspektywy implementacji zmian WPR po 2013 r. Natomiast Justyna Kłys (AHE) opisała stanowisko Niemiec w zakresie polityki rolnej w procesie akcesji państw Grupy Wyszehradzkiej do UE. Autorem ostatniego tekstu jest Andrzej Hoehle (US), który zaprezentował (wyrażony w programach politycznych) stosunek Prawa i Sprawiedliwości do koncepcji przekształcenia WPR.Nie ulega wątpliwości, że publikacja "Perspektywy rozwoju Wspólnej Polityki Rolnej po 2013 r." nie obejmuje całokształtu zagadnień będących przedmiotem prowadzonej obecnie, wielowątkowej dyskusji o potrzebie, kierunkach i zakresie zmian jednej z najważniejszych polityk Unii Europejskiej. Należy jednak sądzić, że poprzez wkład w tę dyskusję, niniejsza książka skłoni do refleksji wszystkich czytelników zainteresowanych przyszłością sektora rolnego w Polsce i Europie.Bartłomiej H. Toszek i Andrzej Wojtaszak